Οι ασθενείς με οστεοπόρωση που λαμβάνουν διφωσφονικά πρόσφατα εμφανίζονται να κερδίζουν επιπλέον 5 χρόνια ζωής, σύμφωνα με αυστραλιανή μελέτη που δημοσιεύεται on-line στο Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, και βασίστηκε σε δεδομένα από το μακροχρόνια επιδημιολογική μελέτη Dubbo Osteoporosis Epidemiology Study.
“Σε μια ομάδα γυναικών με οστεοπορωτικά κατάγματα ηλικίας άνω των 75, θα περίμενε κανείς το 50% να πεθάνουν σε διάστημα 5 χρόνων,” σύμφωνα με την ερευνητή Jacqueline R. Center, PhD. “Μεταξύ των γυναικών αυτής της ηλικιακής ομάδας που πήρε τα διφωσφονικά, το ποσοστό των θανάτων μειώθηκε στο 10%. Ομοίως, σε μια ομάδα των νεότερων γυναικών, όπου θα περιμέναμε το 20% έως 25% να πεθάνουν πάνω από 5 χρόνια, δεν υπήρξαν θάνατοι. Τα στοιχεία ήταν σύμφωνα με 5-ετές περίπου πλεονέκτημα επιβίωσης για τους ανθρώπους που έλαβαν τα διφωσφονικά”, πρόσθεσε.
Οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία για 1.223 γυναίκες και 819 άνδρες στην Dubbo Osteoporosis Epidemiology Study μεταξύ Απριλίου 1989 και Μαΐου 2007. Από αυτούς τους ασθενείς, 325 γυναίκες και 37 άνδρες ήταν σε θεραπεία της οστεοπόρωσης. Η μελέτη είχε ως στόχο να προσδιορίσει την επίδραση της θεραπείας με διφωσφονικά, ορμονοθεραπεία και ασβεστίου με ή χωρίς τη βιταμίνη D σχετικά με τον κίνδυνο θνησιμότητας. Στις γυναίκες, τα ποσοστά θνησιμότητας διαπιστώθηκε ότι ήταν χαμηλότερα με διφωσφονικά και ορμονοθεραπεία, αλλά όχι με ασβεστίου-βιταμίνη D, σε σύγκριση με μη θεραπεία. Αναφορικά με ηλικία, εμφάνιση καταγμάτων, συνοδά νοσήματα, δύναμη τετρακεφάλου και την οστική πυκνότητα, οι συγγραφείς ανέφεραν ότι ο κίνδυνος θνησιμότητας ήταν χαμηλότερες για τις γυναίκες που έλαβαν διφωσφονικά, σε σύγκριση με τη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης. Η μελέτη πρόσθεσε ότι στους άνδρες, τα χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας παρατηρήθηκαν με διφωσφονικά σε σύγκριση με την ομάδα που δεν έλαβε θεραπεία. Μετά από προσαρμογές, η θνησιμότητα ήταν σημειώνεται ως παρόμοια, αλλά όχι σημαντική.
τύποι αντιοστεοπορωτικών φαρμάκων
“Σημαντική και σαφής”
Σε σύγκριση με άλλες υπο-ομάδες που άλλες μορφές θεραπείας, η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής που συνδέεται με τα διφωσφονικά φέρεται να ήταν “σημαντική και σαφής”. “Εμείς υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να έχει κάτι να κάνει με το γεγονός ότι το οστό ενεργεί ως αποθήκη για τα τοξικά βαριά μέταλλα, όπως ο μόλυβδο και το κάδμιο,” ανέφερε ο ερευνητής John A. Eisman, PhD, “Όταν οι άνθρωποι γερνούν, χάνουν οστό. Όταν συμβαίνει αυτό, αυτά τα τοξικά υλικά απελευθερώνεται πίσω στο σώμα και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία. Με την πρόληψη της οστικής απώλειας, τα διφωσφονικά εμποδίζουν ένα μέρος αυτής της εκπομπής τοξικών μετάλλων. Ενώ γνωρίζουμε ότι αυτό συμβαίνει, δεν έχουμε ακόμη αποδείξεις ότι αυτό παράγει το όφελος επιβίωσης.” Μόνο το 30% των γυναικών και το 10% των ανδρών με οστεοπόρωση λαμβάνουν θεραπεία, γεγονός που είναι απαράδεκτο όταν σκεφτεί κανείς ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να βοηθηθούν, και ο θάνατος θα μπορούσε να καθυστερήσει κατά αρκετά χρόνια”, πρόσθεσε. “Υπάρχουν καλά στοιχεία – ακόμα και χωρίς τη μελέτη αυτή – ότι η θεραπεία της οστεοπόρωσης μειώνει τα κατάγματα και μειώνει τη θνησιμότητα”.
ΒΙΒΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Center JR, et al. Osteoporosis medication and reduced mortality risk in elderly women and men. J Clin Endocrinol Metab. Rapid Electronic Publication first published on Feb. 2, 2011. doi:10.1210/jc.2010-2730
