Η παρούσα ενημέρωση αναφορικά με την από το 2002 σύσταση ελέγχου για την οστεοπόρωση του US Preventive Services Task Force (USPSTF) δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο στις 17 Ιανουαρίου στο επιστημονικό περιοδικό Annals of Internal Medicine και αποτελεί την πρώτη τελική σύσταση που δημοσιεύτηκε με βάση τη νέα διαδικασία που εφαρμόζει ο USPSTF σχετικά με τις συστάσεις από τον Ιούλιο του 2010. Στη διαδικασία αυτή, όλα τα προσχέδια συστάσεων  δημοσιεύτηκαν για δημόσιο σχολιασμό στο χώρο USPSTF Web, όπως το εν λόγω σχέδιο από 6 Ιούλ-3 Αυγ 2010, πριν από την έκδοση στην τελική του μορφή.
Το ένα ήμισυ του συνόλου των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών θα υποστούν κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης στη διάρκεια της ζωής τους, συμπεριλαμβανομένων του 25% που θα αναπτύξει μια σπονδυλική παραμόρφωση και του 15% που θα υποστούν κάταγμα ισχίου, γράφουν ο πρόεδρος του USPSTF Ned Calonge, MD, MPH, από την Colorado Trust στο Denver, και οι συνεργάτες του. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα, κυρίως τα κατάγματα ισχίου, συνδέονται με το χρόνιο πόνο και την αναπηρία, την απώλεια της ανεξαρτησίας, επιδείνωση της ποιότητας ζωής, και αύξηση της θνησιμότητας. Παρόλο που τα κατάγματα ισχίου εμφανίζονται λιγότερο συχνά στους άνδρες παρά στις γυναίκες, περισσότερο από το ένα τρίτο των ανδρών με κάταγμα ισχίου θα πεθάνουν μέσα σε 1 χρόνο. 

Εκτός από το γυναικείο φύλο και την λευκή φυλή/εθνικότητα, άλλους παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση περιλαμβάνουν το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η χαμηλή σωματική μάζα και το κληρονομικό ιστορικό καταγμάτων. Για την εκτίμηση του 10-ετούς κινδύνου για κάταγμα, η USPSTF χρησιμοποιεί το εργαλείο FRAX επειδή βασίζεται σε εφικτές κλινικές πληροφορίες, καθώς έχει ήδη πιστοποιηθεί  στις ΗΠΑ, και έχει ελεύθερη πρόσβαση από τους κλινικούς γιατρούς και το κοινό. 

Επειδή ο κίνδυνος για κατάγματα συνεχίζει να αυξάνεται καθώς αυξάνεται η ηλικία, ο USPSTF δεν διευκρίνισε κάποιο όριο ηλικίας κατά την οποία ο έλεγχος για οστεοπόρωση δεν θα πρέπει πλέον να εκτελείται. Όταν όμως οι κλινικοί ιατροί αποφασίζουν σχετικά με διαλογή ασθενών προς έλεγχο σε ασθενείς με σημαντική νοσηρότητα, θα πρέπει να εξετάζεται η υπολειπόμενη διάρκεια ζωής.
Οι αναθεωρημένες αυτές συστάσεις βασίζονται σε αξιολόγηση από τον USPSTF των διαθέσιμων στοιχείων σχετικά με την διαγνωστική ακρίβεια των μέσων για τον προσδιορισμό της οστεοπόρωσης και του κινδύνου καταγμάτων, της χρησιμότητας της απορροφησιομετρίας διπλής ενέργειας ακτίνων Χ (DXA) και περιφερικών οστικών μετρήσεων στην πρόβλεψη κατάγματος, της δυνητικής βλάβης λόγω προσυμπτωματικού ελέγχου-διαλογής για οστεοπόρωση, καθώς και της πιθανής ωφέλειας ή βλάβης από τη φαρμακοθεραπεία για την οστεοπόρωση σε γυναίκες και σε άνδρες.
Όσον αφορά την ανίχνευση της οστεοπόρωσης, ο USPSTF βρήκε πειστικές αποδείξεις ότι οι οστικές μετρήσεις, όπως η DXA της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου και η ποσοτική μέτρηση με υπερήχους στην πτέρνα προβλέπουν βραχυπρόθεσμα τον κίνδυνο για οστεοπορωτικά κατάγματα στις γυναίκες, καθώς και σε άνδρες. Τα όργανα κλινικής αξιολόγησης του κινδύνου είναι, σύμφωνα με τις ενδείξεις, απλώς μέτρια πρόβλεψης για χαμηλή οστική πυκνότητα ή για κατάγματα.
Μέχρι σήμερα, δεν έχουν διενεργηθεί ελεγχόμενες μελέτες για την εκτίμηση του αν ο προσυμπτωματικός έλεγχος για οστεοπόρωση προσφέρει κάποια οφέλη όσον αφορά την ανίχνευση και την έγκαιρη θεραπεία, όπως είναι τα χαμηλότερα ποσοστά καταγμάτων ή καταγμάτων που σχετίζονται με τη νοσηρότητα και θνησιμότητα. 

Τα διαθέσιμα στοιχεία είναι πειστικά στο ότι η φαρμακευτική θεραπεία μειώνει τον κίνδυνο για κατάγματα σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που δεν έχουν προηγούμενα οστεοπορωτικά κατάγματα. Ο USPSTF καθόρισε ότι το μέγεθος του οφέλους θεραπείας προσυμπτωματικού ελέγχου-διαλογής ανιχνεύεται ως τουλάχιστον μέτριο αναφορικά με την οστεοπόρωση σε γυναίκες 65 ετών και άνω, καθώς και στις νεώτερες γυναίκες των οποίων ο κίνδυνος κατάγματος είναι τουλάχιστον ίσος με της 65-ετών λευκής γυναίκας που δεν έχει επιπρόσθετους παράγοντες κινδύνου. 

Θεραπευτικές επιλογές αποτελούν η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D και οι ασκήσεις φόρτισης (σχόλιο medreha: έχει αποδειχθεί πως οι ασκήσεις αντίστασης-βάρη είναι πιο αποτελεσματικές). Πολλά φάρμακα έχουν εγκριθεί από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων για την αποφυγή καταγμάτων, μεταξύ άλλων τα διφωσφονικά, η παραθορμόνη, η ραλοξιφαίνη, και τα οιστρογόνα.
Η επιλογή της θεραπείας θα πρέπει να είναι εξατομικευμένη με βάση την κλινική κατάσταση του ασθενούς και την αντίστροφη σχέση μεταξύ ωφέλειας και βλάβης, κατά τους συγγραφείς. Επιπλέον οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να εκπαιδεύουν τους ασθενείς σχετικά με τη χρήση της φαρμακευτικής αγωγής για την ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.
Λόγω της απουσίας τυχαιοποιημένης μελέτης πρωτογενούς πρόληψης καταγμάτων σε άντρες που έχουν οστεοπόρωση, τα στοιχεία κρίνονται ανεπαρκή στο να καθοριστεί αν η φαρμακοθεραπεία μειώνει τον κίνδυνο καταγμάτων σε άντρες που δεν είχαν ιστορικό οστεοπορωτικών καταγμάτων.
Από τη δημοσίευση του 2002 αναφορικά με τις συστάσεις ελέγχου της οστεοπόρωσης, ο USPSTF δεν έχει βρει νέες μελέτες που να αξιολογούν βλάβη από προσυμπτωματικό έλεγχο για την οστεοπόρωση στους άνδρες ή στις γυναίκες. Η διαλογή με DXA ως προσυμπτωματικός έλεγχος συνδέεται με το κόστος, το χρόνο και την προσπάθεια που καταβλήθηκε από τους ασθενείς και από το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.
Το συγκεκριμένο φαρμακευτικό σκεύασμα που χρησιμοποιείται καθορίζει και τους δυνητικούς κινδύνους  βλάβης των φαρμακευτικών θεραπειών για την οστεοπόρωση. Για τα διφωσφονικά, τα οποία είναι τα πιο συνταγογραφούμενα φάρμακα για την οστεοπόρωση, ο USPSTF βρήκε επαρκή στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι κίνδυνοι είναι μικροί. Για τα οιστρογόνα και τους εκλεκτικούς ρυθμιστές των υποδοχέων οιστρογόνου, ωστόσο, ο USPSTF βρήκε πειστικές αποδείξεις ότι οι βλάβες είναι μικρές έως μέτριες.
Ο USPSTF καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για τις γυναίκες ηλικίας 65 ετών και άνω, καθώς και για νεότερες γυναίκες των οποίων ο κίνδυνος κατάγματος είναι ίσος ή μεγαλύτερος από μιας 65-ετών λευκής γυναίκας που δεν έχει επιπλέον παράγοντες κινδύνου, υπάρχει μέτρια βεβαιότητα ότι το καθαρό όφελος του προσυμπτωματικού ελέγχου-διαλογής  για την οστεοπόρωση μέσω μεθόδου DXA είναι τουλάχιστον μέτριο, σύμφωνα με τους συγγραφείς. Ο USPSTF καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για τους άνδρες, τα αποδεικτικά στοιχεία για τα οφέλη του προσυμπτωματικού ελέγχου για οστεοπόρωση είναι ανύπαρκτα, και η σχέση οφέλους-βλάβης δεν μπορεί να προσδιοριστεί.