Οι Γαλανόπουλος Ν, Αμαραντίδης Κ, Πειχαμπέρης Π για τα νεοπλάσματα σε ασθενείς με δερματομυοσίτιδα – πολυμυοσίτιδα (advanced on-line publication)

Εκτυπώστε το άρθρο Email This Post
Post2PDF

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΔΕΡΜΑΤΟΜΥΟΣΙΤΙΔΑ – ΠΟΛΥΜΥΟΣΙΤΙΔΑ

Ν. Γαλανόπουλος1, Κ. Αμαραντίδης2, Π. Πειχαμπέρης3

  1. Ρευματολογικό Εξωτερικό Ιατρείο ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης
  2. Πανεπιστημιακή ογκολογική Κλινική ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης
  3. Κρατική Παθολογική Κλινική ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης

 

Υπεύθυνος δημοσίευσης:

 Κ.Αμαραντίδης

Επιμελητής .Β.’ Πανεπιστημιακής Ογκολογικής Κλινικής Π.Γ.Ν.Αλεξανδρούπολης

Πανεπιστημιακή Ογκολογική Κλινική

Αλεξανδρούπολη, Δραγάνα, 68100

E-mail: amarantk@otenet.gr

Τηλ. +306944526410

 

Λέξεις κλειδιά: δερματομυοσίτιδα, πολυμυοσίτιδα, νεόπλασμα.

Περίληψη. Η δερματομυοσίτιδα-πολυμυοσίτιδα (ΔΜ-ΠΜ) αποτελεί συστηματική νόσο που χαρακτηρίζεται κυρίαρχα από φλεγμονώδη προσβολή τωv γραμμικών μυϊκών ινών (των σκελετικών μυών, των μυικών ινών που συμμετέχουν στην κατασκευή των σπλάχνων καθώς και των μυϊκών ινών του μυοκαρδίου) και του δέρματος (προκειμένου για τη ΔΜ). Προσβάλλεται επίσης η λειτουργία μιας σειράς οργάνων και συστημάτων (η καρδιά, οι πνεύμονες, το γαστρεντερικό σύστημα, κ.ά.) (1).

Στη διάγνωση και ταξινόμηση της ΔΜ/ΠΜ προσφέρουν τα κριτήρια των Bohan και Peter–1975:

  1. Συμμετρική αδυναμία εγγύς μυϊκών ομάδων
  2. Ενδείξεις μυοσίτιδας από τη βιοψία μυός
  3. Αύξηση των μυϊκών ενζύμων ορού
  4. Χαρακτηριστικά ευρήματα από το ηλεκτρομυογράφημα
  5. Τυπικό εξάνθημα δερματομυοσίτιδας

Διάγνωση πολυομυοσίτιδας:

       Οριστική: όλα από 1 έως 4

       Πιθανή: 3 οποιαδήποτε από τα 1 έως 4

       Δυνατή: 2 οποιαδήποτε από τα 1 έως 4

Διάγνωση δερματομυοσίτιδας:

       Οριστική: το 5 και επιπλέον 3 οποιαδήποτε από τα 1 έως 4

       Πιθανή: το 5 και επιπλέον 2 οποιαδήποτε από τα 1 έως 4

       Δυνατή: το 5 και επιπλέον 1 οποιαδήποτε από τα 1 έως 4

Στην παρούσα ανασκόπηση θα ασχοληθούμε με τη ΔΜ-ΠΜ των ενηλίκων και όχι των παιδιών προσπαθώντας να απαντήσουμε στα παρακάτω σημαντικά στην καθημερινή κλινική πράξη ερωτήματα.

Ι. Εμφανίζουν οι ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ μεγαλύτερο συγκριτικά με τα ίδιου φύλου και παρόμοιας ηλικίας άτομα του γενικού πληθυσμού κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων;

ΙΙ. Σχετίζεται ο κίνδυνος αυτός με κάποιους παράγοντες;

ΙΙΙ. Ποια νεοπλάσματα αναπτύσσονται στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ;

IV. Ποια η χρονική συσχέτιση μεταξύ της διάγνωσης της ΔΜ-ΠΜ και της διάγνωσης των νεοπλασμάτων;

V. Ποια η καταλληλότερη κλινική και εργαστηριακή προσέγγιση για την πρωιμότερη διάγνωση της πιθανής ανάπτυξης νεοπλασμάτων στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ;

Πριν ασχοληθούμε με τα παραπάνω ερωτήματα θεωρήσαμε αναγκαίο να αναφερθούμε επιγραμματικά στις κλινικές εκδηλώσεις της νόσου (1).

1. Προσβολή αρθρώσεων με αρθραλγίες το συνηθέστερο και λιγότερο συχνά ήπια συμμετρική αρθρίτιδα των μικρών και μεγάλων αρθρώσεων.

2. Προσβολή μυών με τη νόσο να προσβάλλει κυρίαρχα τις εγγύς μυϊκές ομάδες όπως του αυχένα, της ωμικής και πυελικής ζώνης. Πιθανόν επίσης να προσβληθούν οι γραμμωτοί μυς του οισοφάγου με δυσκολία στην κατάποση καθώς και του φάρυγγα με μεταβολή της χροιάς της φωνής (ένρινη ομιλία) ή αφωνία. Η έναρξη της μυϊκής προσβολής γίνεται το συνηθέστερο ύπουλα με αργό ρυθμό. Θα την υποψιαστούμε παίρνοντας ένα προσεκτικό ιστορικό και επικεντρώνοντας την προσοχή μας στη δυσκολία εκτέλεσης των συνήθων δραστηριοτήτων του ασθενούς.

3. Προσβολή του δέρματος Η ΔΜ χαρακτηρίζεται από δερματικές εκδηλώσεις όπως:

            α. Στο πρόσωπο διάχυτο εξάνθημα που στη περικογχική περιοχή πιθανόν να έχει την χαρακτηριστική εικόνα του ¨ηλιοτροπίου¨.

            β. Στη ραχιαία επιφάνεια των αρθρώσεων των άκρων χεριών ερυθηματώδεις με απολέπιση πλάκες που θυμίζουν ψωρίαση (κηλίδες Gottron).

            γ. Στην εκτατική επιφάνεια των αγκώνων και των ποδοκνημικών ερύθημα παρόμοιο με τις κηλίδες Gottron (σημείο Gottron).

            δ. Στην περιοχή του V του λαιμού/πρόσθιας επιφάνειας του ανωτέρου τμήματος του θώρακα ερύθημα που εξαπλώνεται πιθανόν προς την ωμική ζώνη που θυμίζει ¨σάλι¨.

            ε. Υπερκεράτωση με σχάσεις του δέρματος στις κορυφές των δακτύλων των χεριών (σημείο του μηχανικού).

            στ. Μια σειρά άλλων δερματικών εκδηλώσεων όπως περιοχών υπερτροφίας του δέρματος, κνιδωτικό εξάνθημα, τηλεαγγειεκτασίες καθώς και έμφρακτα ή εξελκώσεις του δέρματος σε αγγειίτιδα της νόσου.

4.  Προσβολή καρδιακής λειτουργίας με περικαρδίτιδα, έμφραγμα του μυοκαρδίου και φλεγμονή ή ίνωση του ερεθισματαγωγού συστήματος με διαταραχές του ρυθμού όπως κολποκοιλιακό αποκλεισμό.

5. Προσβολή αναπνευστικού με ανάπτυξη πιθανόν πλευρίτιδας, διάχυτης διάμεσης πνευμονοπάθειας, κ.ά.           

6 Προσβολή του γαστρεντερικού με πιθανή προσβολή του οισοφάγου και ανάπτυξη γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης ή του εντέρου με ανάπτυξη αγγειίτιδας ή ψευδο-απόφραξης

7 Προσβολή νεφρικής λειτουργίας σε περιπτώσεις ιδιαίτερα έντονης καταστροφής των μυϊκών ινών και μυοσφαιρινουρία με υπαρκτό τον  κίνδυνο οξείας σωληναριακής νέκρωσης.

Στην κλινική αυτή οντότητα συμπεριλαμβάνεται και η μυοσίτιδα από έγκλειστα που αποτελεί το 15-28% των ασθενών με ΔΜ-ΠΜ. Η μυοσίτιδα αυτή προσβάλλει συχνότερα τους λαγονοψοϊτες, τους τετρακέφαλους μηριαίους, τους εκτείνοντες μυς του αυχένα, τους δικεφάλους και τρικέφαλους βραχιόνιους, τους μυς του αντιβραχίου και τους μυς των άκρων χεριών καθώς και τους κρικοφαρυγγικούς ή/και τους αναπνευστικούς μυς με ανάπτυξη αναπνευστικής ανεπάρκειας.

Ι. Εμφανίζουν οι ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ μεγαλύτερο συγκριτικά με τα ίδιου φύλου και παρόμοιας ηλικίας άτομα του γενικού πληθυσμού κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων;

Σε μεγάλο αριθμό παλαιότερων και πρόσφατων μελετών φάνηκε ότι οι ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ (ιδιαίτερα αυτοί με ΔΜ) εμφανίζουν συγκριτικά με τα ίδιου φύλου και παρόμοιας ηλικίας άτομα του γενικού πληθυσμού μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων. Θα αναφερθούμε επιγραμματικά στα αποτελέσματα μιας σειράς επιδημιολογικών μελετών που ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη νεοπλασμάτων στους ασθενείς αυτούς.

  • Οι Barnes και συν-1976 (2) μελετώντας 258 ασθενείς με ΔΜ αναφέρουν επταπλάσιο κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό.
  • Οι Sigurgeirsson και συν-1992 (3) παρακολουθώντας 788 ασθενείς (392 με ΔΜ και 396 με ΠΜ) που διαγνώσθηκαν την περίοδο 1963-1983 διαπίστωσαν την ανάπτυξη νεοπλασμάτων σε 59 ασθενείς με ΔΜ (15%) και 37 ασθενείς με ΠΜ (9%). Ο σχετικός κίνδυνος (RR) στους ασθενείς με ΔΜ εκτιμήθηκε στο 2.4 προκειμένου για τους άνδρες και 3.4 για τις γυναίκες, ενώ στους ασθενείς με ΠΜ στο 1.8 και 3.4 αντίστοιχα.
  • Οι  Zantos και συν-1994 (4) παρακολουθώντας 1078 (513 με ΠΜ και 565 με ΠΜ) ασθενείς αναφέρουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων ιδιαίτερα στους ασθενείς με ΔΜ (OR=4.4 έναντι 2.1 σε αυτούς με ΠΜ). Το  OR εκτιμήθηκε στο 3.6 το χρονικό διάστημα των 4 ετών που προηγήθηκαν της διάγνωσης της νόσου και στο 2.3 το αντίστοιχο χρονικό διάστημα μετά από αυτήν προκειμένου για τους ασθενείς με ΔΜ και στο 2.2 για τη πενταετία πριν και μετά τη διάγνωση προκειμένου για τους ασθενείς με ΠΜ. 
  • Οι Buchbinder και συν-2001 (5) σε αναδρομική μελέτη σε 537 ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ αναφέρουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων εκτιμώντας το SIR (Standard International Ratio) στο 6.2 στους ασθενείς με ΔΜ και στο 2.0 στους ασθενείς με ΠΜ.
  • Οι Amoura και συν-2005 (6) παρακολουθώντας (μέση διάρκεια παρακολούθησης 59 μήνες) 102 ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ αναφέρουν την ανάπτυξη νεοπλασμάτων στους 10 από αυτούς (9.8) ενώ οι Sparsa και συν-2002 (7) παρακολουθώντας (το χρονικό διάστημα 1981-2000) 42 ασθενείς (40 με ΔΜ και 7 με ΠΜ) αναφέρουν την ανάπτυξη νεοπλασμάτων στους 16 (13 με ΔΜ και 3 με ΠΜ).
  • Οι Andras και συν-2008 (8) μελετώντας αναδρομικά (το χρονικό διάστημα 1985-2006) 309 ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ διαπίστωσαν την ανάπτυξη νεοπλασμάτων σε 37 ασθενείς, ιδιαίτερα αυτούς με ΔΜ (30 ασθενείς συγκριτικά με 7 ασθενείς με ΠΜ). Η διάγνωση του νεοπλάσματος το συνηθέστερο έγινε στο χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο ετών πριν και των τριών ετών μετά τη διάγνωση της ΔΜ-ΠΜ.
  • Οι Antiochos και συν-2009 (9) παρακολουθώντας σε Ακαδημαϊκό Κέντρο στην New England  των ΗΠΑ 198 ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ για 23 χρόνια αναφέρουν την ανάπτυξη νεοπλασμάτων την πρώτη πενταετία από τη διάγνωση της νόσου σε 32 ασθενείς, ιδιαίτερα αυτούς με ΔΜ (σε 24 ασθενείς, 75%). Η διάγνωση των νεοπλασμάτων έγινε σε ποσοστό 75% το πρώτο έτος από τη διάγνωση της ΔΜ.
  • Οι Zhang και συν-2009 (10) παρακολουθώντας σε νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Sun Yat-Sen στην Κίνα 678 ασθενείς με ΔΜ το χρονικό διάστημα 1978-2008 αναφέρουν την ανάπτυξη νεοπλασμάτων σε 115 ασθενείς (17%).
  • Οι Chen και συν-2010 (11) παρακολουθώντας στην Ταϊβάν 1012 ασθενείς με ΔΜ και 643 με ΠΜ  το χρονικό διάστημα 1997-2007 διαπίστωσαν την εμφάνιση νεοπλασμάτων σε 95 ασθενείς με ΔΜ (9.4% με SIR=5.11) και σε 33 ασθενείς με ΠΜ (4.4% με SIR=2.15).

 

Σχετικά με την αιτιοπαθογένεια της ανάπτυξης των νεοπλασμάτων στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ έχει προταθεί η παρακάτω υπόθεση. Σε μυϊκές ίνες που αναγεννιούνται στη διαδικασία προσβολής τους από τη νόσο καθώς και σε νεοπλασματικά κύτταρα παρατηρείται η έκφραση κοινών ειδικών της μυοσίτιδας αυτοαντιγόνων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή αντισωμάτων με διασταυρωτή πιθανόν μεταξύ τους αντίδραση (12,13,14,15). Υπάρχει επίσης η υπόθεση  ότι πιθανόν η ανάπτυξη των εκδηλώσεων της ΔΜ-ΠΜ να αποτελεί παρανεοπλασματική εκδήλωση, διότι αναφέρθηκε υποχώρηση των εκδηλώσεων της ΔΜ-ΠΜ μετά την επιτυχή αντιμετώπιση των νεοπλασμάτων (16,17,18) ενώ αναφέρθηκε η επανεμφάνιση των εκδηλώσεων αυτών μετά υποτροπή των νεοπλασμάτων (19,20) 

ΙΙ. Σχετίζεται ο κίνδυνος αυτός με κάποιους παράγοντες;

Όπως φάνηκε από μια σειρά μελετών μια σειρά παραγόντων σχετίζονται με την ανάπτυξη νεοπλασμάτων στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ.

  1. Οι ασθενείς με ΔΜ εμφανίζουν συγκριτικά με τους ασθενείς με ΠΜ υψηλότερο κίνδυνο (8,9,3,5,21,11,22).
  2. Αυξημένο κίνδυνο έχουν επίσης και οι ασθενείς με συστηματικές εκδηλώσεις, αυξημένες τιμές ΤΚΕ και CRP ή ταχεία ανάπτυξη της νόσου (7), με λευκοκυτταροκλαστική αγγειίτιδα (23) ή νεκρωτική βλάβη (24) από το δέρμα καθώς και οι ασθενείς με προσβολή των τριχοειδών των μυών όπως φαίνεται στη βιοψία (25), ενώ μικρότερο κίνδυνο εμφανίζουν οι ασθενείς στον ορό των οποίων ανιχνεύονται ειδικά της μυοσίτιδας αντισώματα όπως Jo1 ή PM-Scl (26).
  3. Οι γυναίκες (3,7) και οι ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας (10,27) εμφανίζουν επίσης αυξημένο κίνδυνο.
  4. Αναφέρθηκε συσχέτιση με τα αλλήλια DR-0301 και -01του μείζονος συμπλέγματος ιστοσυμβατότητας (8) καθώς και με την ανίχνευση στον ορό των ασθενών αυτοαντισωμάτων όπως το p155/p140 ή το p155 (28,29,30) καθώς και της πρωτεΐνης 155 και 140 από εκχύλισμα λευχαιμικών κυττάρων 35-S σεσημασμένων Κ562 (31).
  5. Η ανίχνευση καρκινικών δεικτών όπως του CA 125, CA 19-9 ή του καρκινοεμβρυϊκού αντιγόνου σχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων (32,6). Οι Amoura και συν-2005 αναφέρουν ότι η παρουσία των δεικτών CA 125 και CA 19-9 κατά την έναρξη της παρακολούθησης 109 ασθενών με ΔΜ ή ΠΜ (μέση διάρκεια παρακολούθησης 59 μήνες) συνοδεύτηκε από αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης νεοπλασμάτων (OR=29.7 στους ασθενείς με ΔΜ και 4.5 σε αυτούς με ΠΜ). Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η προγνωστική τους αξία προκειμένου για τους ασθενείς το νεόπλασμα των οποίων αναπτύχθηκε το πρώτο έτος μετά τη διάγνωση της ΔΜ (Ρ=0.00001) ή της ΠΜ (Ρ=0.018) καθώς και στους ασθενείς χωρίς διάμεση πνευμονοπάθεια (Ρ=0.00001 και για τη ΔΜ και OR=133 και Ρ=0.027 και OR=9.95 για την ΠΜ).

 

ΙΙΙ. Ποια νεοπλάσματα αναπτύσσονται στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ; Ποια από αυτά αποτελούν τα συνηθέστερα;

Αναφέρθηκε η ανάπτυξη νεοπλασμάτων του ρινοφάρυγγα, του θυρεοειδούς, των πνευμόνων, του μαστού, του οισοφάγου, του στομάχου, του ήπατος και των χοληφόρων, του παγκρέατος, του κόλου, των ωοθηκών, της μήτρας, της ουροδόχου κύστεως, του αίματος, κ.ά. (8,9,10,11,16,18,22,33,34,35,36,37). Στους ασθενείς με ΔΜ τα συνηθέστερα νεοπλάσματα είναι του ρινοφάρυγγα, των πνευμόνων, και του μαστού, ενώ στους ασθενείς με ΠΜ της μήτρας, του στομάχου, του παγκρέατος και της ουροδόχου κύστεως (3,4,9,10,11,38,39,40).

Στις γυναίκες ιδιαίτερη σημασία έχει η ανάπτυξη καρκίνου των ωοθηκών. Σε δύο μελέτες από Σκανδιναβικές χώρες ο σχετικός κίνδυνος εκτιμήθηκε στο 38.9 (41,42). Οι Cherin και συν-1993 (43) αναφέρουν τη διάγνωσή του στο 13.3% των γυναικών με ΔΜ που μελέτησαν έναντι του 1% των αντίστοιχης ηλικίας γυναικών του γενικού πληθυσμού. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία λόγω της προσφοράς του  δείκτη CA 125 στην πρώιμη διάγνωσή του. Οι Carlson και συν-1994 (51) εκτίμησαν την ευαισθησία  του στο 78% και την ειδικότητά του στο 98.9%. Οι ίδιοι ερευνητές εκτίμησαν την ευαισθησία του υπερηχογραφήματος (και διακολπικού) της πυέλου στο 85% και την ειδικότητα στο 93.8%.

IV. Ποια η χρονική συσχέτιση μεταξύ της διάγνωσης της ΔΜ-ΠΜ και της διάγνωσης των νεοπλασμάτων;

Η διάγνωση των νεοπλασμάτων στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ πιθανόν να προηγηθεί, να γίνει ταυτοχρόνως ή να έπεται της διάγνωσης της νόσου. Συνήθως γίνεται τη διετία που προηγείται ή έπεται της διάγνωσης της ΠΜ-ΔΜ (9,3,5,44,45,46). Πρέπει όμως να αναφερθεί ότι και πέντε ή περισσότερα χρόνια μετά από αυτήν ο κίνδυνος παραμένει σχετικά αυξημένος συγκριτικά με τα άτομα του γενικού πληθυσμού. Θα παραθέσουμε επιγραμματικά τα αποτελέσματα μιας σειράς επιδημιολογικών μελετών στις οποίες αναφέρεται το χρονικό διάστημα διάγνωσης των νεοπλασμάτων σχετικά με το χρόνο διάγνωσης της ΔΜ-ΠΜ (4,5,6,8,9,10,11).

V. Ποια η καταλληλότερη κλινική και εργαστηριακή προσέγγιση για την πρωιμότερη διάγνωση της πιθανής ανάπτυξης νεοπλασμάτων στους ασθενείς με ΔΜ-ΠΜ;

Από την έναρξη και σε όλη τη διάρκεια της παρακολούθησης των ασθενών με ΔΜ-ΠΜ απαιτείται η λήψη προσεκτικού ιστορικού προκειμένου να αποκαλυφθούν πρώιμα εκδηλώσεις (απώλεια βάρους, κακουχία, κ.ά.) που σχετίζονται με την ανάπτυξη νεοπλάσματος. Απαιτείται επίσης προσεκτική κατά συστήματα αντικειμενική εκτίμηση. Από τον εργαστηριακό έλεγχο ανάλογα με την πληροφορία από τα παραπάνω θα προσέφερε η μικροσκοπική εξέταση του περιφερικού αίματος, ο μικροσκοπικός και βιοχημικών έλεγχος των ούρων, ο βιοχημικός έλεγχος της ηπατικής και της νεφρικής λειτουργίας, η μέτρηση των επιπέδων της αλκαλικής φωσφατάσης και του ασβεστίου του ορού, η αναζήτηση αίματος στα κόπρανα καθώς και η αναζήτηση καρκινικών δεικτών όπως του CA 125, CA 19-9 ή του καρκινοεμβρυϊκού αντιγόνου. Από τον απεικονιστικό έλεγχο προσφέρει ο απλός ακτινογραφικός έλεγχος του θώρακα, το υπερηχογράφημα κοιλίας και πυέλου καθώς και η υπολογιστική τομογραφία του θώρακα της κοιλίας και της πυέλου (47,48,49,50)

Βιβλιογραφία

  1. C V Oddis, T A Masdger. In Rheumatology, edited by M.C. Hochberg, AJ, Silman, S.S. Smolen, M.E. Weinblatt, MH Weisman. Clinical features, classification and epidemiology of imflammatory muscle disease. 4rd Edition Mosby 2008.
  2. Barnes, BE. Dermatomyositis and malignancy. Ann Intern Med 1976; 84:68.
  3. Sigurgeirsson, B, Lindelof, B, Edhag, O, Allander, E. Risk of cancer in patients with dermatomyositis or polymyositis. N Engl J Med 1992; 326:363.
  4. Zantos D, Zhang Y, Felson D. The overall and temporal association of cancer with polymyositis and dermatomyositis. J Raeumatol 1994; 21: 1855-1859
  5. Buchbinder, R, Forbes, A, Hall, S, et al. Incidence of malignant disease in biopsy-proven inflammatory myopathy. A population-based cohort study. Ann Intern Med 2001; 134:1087
  6. Amoura Z; Duhaut P; Huong DL; Wechsler B; Costedoat-Chalumeau N; Frances C; Cacoub P; Papo T; Cormont S; Touitou Y; Grenier P; Valeyre D; Piette. Tumor antigen markers for the detection of solid cancers in inflammatory myopathies. JC.Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2005 May;14(5):1279-82.
  7. . Sparsa A; Liozon E; Herrmann F; Ly K; Lebrun V; Soria P; Loustaud-Ratti V; Bouyssou-Gauthier ML; Boulinguez S; Bedane C; Jauberteau MO; Vidal E; Bonnetblanc. Routine vs extensive malignancy search for adult dermatomyositis and polymyositis: a study of 40 patients JM Arch Dermatol 2002 Jul;138(7):885-90.
  8. András C, Ponyi A, Constantin T, Csiki Z, Szekanecz E, Szodoray P, Dankó K. Dermatomyositis and polymyositis associated with malignancy: a 21-year retrospective study. J Rheumatol. 2008 Mar; 35(3):438-44
  9. Antiochos BB, Brown LA, Li Z, Tosteson TD, Wortmann RL, Rigby WF. Malignancy is associated with dermatomyositis but not polymyositis in Northern New England, USA. J Rheumatol. 2009 Dec;36(12):2704-10
  10. Zhang W, Jiang SP, Huang L. Dermatomyositis and malignancy: a retrospective study of 115 cases. Eur Rev Med Pharmacol Sci. 2009 Mar-Apr;13(2):77-80.
  11. Chen YJ, Wu CY, Huang YL, Wang CB, Shen JL, Chang YT. Cancer risks of dermatomyositis and polymyositis: a nationwide cohort study in Taiwan. Arthritis Res Ther. 2010 Apr 16;12(2):R70
  12. Kaji K, Fujimoto M, Hasegawa M, Kondo M, Saito Y, Komura K, MatsushitaT, Orito H, Hamaguchi Y, Yanaba K, Itoh M, Asano Y, Seishima M, Ogawa F, Sato S, Takehara K: Identification of a novel autoantibody reactive with 155 and 140 kDa nuclear proteins in patients with dermatomyositis: an association with malignancy. Rheumatology (Oxford) 2007, 46:25-28.
  13. Chinoy H, Fertig N, Oddis CV, Ollier WE, Cooper RG: The diagnostic utility of myositis autoantibody testing for predicting the risk of cancer associated myositis. Ann Rheum Dis 2007, 66:1345-1349.
  14.  Targoff IN: Myositis specific autoantibodies. Curr Rheumatol Rep 2006, 8:196-203.
  15.  Targoff IN, Mamyrova G, Trieu EP, Perurena O, Koneru B, O’Hanlon TP, Miller FW, Rider LG, Childhood Myositis Heterogeneity Study Group; International Myositis Collaborative Study Group: A novel autoantibody to a 155-kd protein is associated with dermatomyositis. Arthritis Rheum 2006, 54:3682-3689.
  16.  Zang YS, Xiu QY, Fang Z, Li B, Xia TB. Case report: dramatic recovery of lung adenocarcinoma-associated dermatomyositis with targeted lung cancer therapy alone. Oncologist. 2008 Jan;13(1):79-81
  17. Przybylski G, Jarzemska A, Czerniak J, Siemiatkowska K, Gadzińska A, Cieśliński K. A case report of a patient with dermatomyositis as a prodromal sign of lung cancer. Pol Arch Med Wewn. 2008 Mar;118(3):143-7.
  18. Azuma Y, Shiga K, Ishii R, Yamaguchi T, Niwa F, Nakagawa M. Polymyositis with atypical pathological features associated with thymic carcinoma. Intern Med. 2009;48(3):163-8.
  19. Callen, JP. The value of malignancy evaluation in patients with dermatomyositis. J Am Acad Dermatol 1982; 6:253
  20. Cox, NH, Lawrence, CM, Langtry, JA, Ive, FA. Dermatomyositis: disease associations and an evaluation of screening investigations for malignancy. Arch Dermatol 1990; 126:61.
  21.  Zantos, D, Zhang, Y, Felson, D. The overall and temporal association of cancer with polymyositis and dermatomyositis. J Rheumatol 1994; 21:1855.
  22. Shrivastav A, Kumar V, Pal J. Rheumatol Int. 2010 Mar;30(5):671-3. Dermatomyositis associated with acute myelocytic leukemia.
  23. Hunger, RE, Durr, C, Brand, CU. Cutaneous leukocytoclastic vasculitis in dermatomyositis suggests malignancy. Dermatology 2001; 202:123.
  24. Basset-Seguin, N, Roujeau, J, Gherardi, R, et al. Prognostic factors and predictive signs of malignancy in adult dermatomyositis. Arch Dermatol 1990; 126:633.
  25. Urbano-Marquez, A, Casademont, J, Grau, JM. Polymyositis/dermatomyositis: The current position. Ann Rheum Dis 1991; 50:191.
  26. Selva-O’Callaghan A et al. The neural network as a predictor of cancer in the patients with inflammatory myopathies Arthritis and Rheum 2002;46:2547-8
  27. Marie, I, Hatron, PY, Levesque, H, et al. Influence of age on characteristics of polymyositis and dermatomyositis in adults. Medicine (Baltimore) 1999; 78:139.
  28. Chinoy, H, Fertig, N, Oddis, CV, et al. The diagnostic utility of myositis autoantibody testing for predicting the risk of cancer-associated myositis. Ann Rheum Dis 2007; 66:1345.
  29. Targoff IN, Mamyrova G, Trieu EP, et al. A novel autoantibody to a 155-kd protein is associated with dermatomyositis. Arthritis Rheum 2006;54:3682.
  30. Kaji, K, Fujimoto, M, Hasegawa, M, et al. Identification of a novel autoantibody reactive with 155 and 140 kDa nuclear proteins in patients with dermatomyositis: an association with malignancy. Rheumatology (Oxford) 2007; 46:25.
  31. Kaji K; Fujimoto M; Hasegawa M; Kondo M; Saito Y; Komura K; Matsushita T; Orito H; Hamaguchi Y; Yanaba K; Itoh M; Asano Y; Seishima M; Ogawa F; Sato S; Takehara K Identification of a novel autoantibody reactive with 155 and 140 kDa nuclear proteins in patients with dermatomyositis: an association with malignancy. Rheumatology (Oxford). 2007 Jan;46(1):25-8. Epub 2006 May 25.
  32. Amoura, Z, Duhaut, P, Huong, DL, et al. Tumor antigen markers for the detection of solid cancers in inflammatory myopathies. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2005; 14:1279.
  33. Kim HI, Chung SH, Hwang JE, Kim SH, Ahn JS, Yang DH, Kim YK, Yun SJ, Cho SH, Lee JJ, Chung IJ, Kim HJ. Dermatomyositis associated with cancer of unknown primary site. J Korean Med Sci. 2007 Sep;22 Suppl:S174-7.
  34. Castro C, Khan Y, Awasum M, Belostocki K, Rosenblum G, Belilos E, Carsons S. Case report: primary gastric melanoma in a patient with dermatomyositis.  Am J Med Sci. 2008 Sep;336(3):282-4.
  35. Kalogiannidis I, Papanikolaou A, Xanthakis I, Makedos A, Prapas N. Clear cell ovarian carcinoma following polymyositis diagnosis: a case report and review of the literature. Hippokratia. 2008 Jul;12(3):181-5.
  36. Fujita M, Hatachi S, Yagita M. Dermatomyositis associated with thyroid cancer. Rheumatol Int. 2008 Dec;29(2):203-5.
  37. Przybylski G, Jarzemska A, Czerniak J, Siemiatkowska K, Gadzińska A, Cieśliński K. A case report of a patient with dermatomyositis as a prodromal sign of lung cancer.  Pol Arch Med Wewn. 2008 Mar;118(3):143-7.
  38. Stockton, D, Doherty, VR, Brewster, DH. Risk of cancer in patients with dermatomyositis or polymyositis, and follow-up implications: a Scottish population-based cohort study. Br J Cancer 2001; 85:41.
  39. Hill, CL, Zhang, Y, Sigurgeirsson, B, et al. Frequency of specific cancer types in dermatomyositis and polymyositis: a population-based study. Lancet 2001; 357:96.
  40. Bivalacqua, TJ, Alphs, H, Aksentijevich, I, et al. Paraneoplastic polyarthritis from non-small-cell lung cancer metastatic to the bladder. J Clin Oncol 2007; 25:2621.
  41. Airio A, Pukkala E, Isomaki H. Elevated cancer incidence in patients with dermatomyositis: a population based study. J Rheumatol 1995; 22: 1300-1303
  42. Callen JP. Myositis and malignancy. Curr Opin Rheumatol 1994; 6: 590-594
  43. Cherin P, Piette JC, Herson S, et al. Dermatomyositis and ovarian cancer: a report of 7 cases and literature review. J Rheumatol 1993; 20: 1897-1899.
  44. Lakhanpal, S, Bunch, TW, Ilstrup, DM, Melton, III LJ. Polymyositis-dermatomyositis and malignant lesions: Does an association exist? Mayo Clin Proc 1986; 61:645.
  45. Manchul, LA, Jin, A, Pritchard, KI, et al. The frequency of malignant neoplasms in patients with polymyositis-dermatomyositis. Arch Intern Med 1985; 145:1835.
  46. Tymms, KE, Webb, J. Dermatopolymyositis and other connective tissue diseases: A review of 105 cases. J Rheumatol 1985; 12:1140.
  47. Author Marc L Miller, Section Editors Ira N Targoff, Jeremy M Shefner, Deputy Editor Paul L Romain, MD. Malignancy in dermatomyositis and polymyositis.  Last literature review version 18.1: Ιανουάριος 2010 | This topic last updated: Σεπτέμβριος 17, 2007 (More).
  48. Drake, LA, Dinehart, SM, Farmer, ER, et al. Guidelines of care for dermatomyositis. J Am Acad Dermatol 1996; 34:824
  49. Sparsa, A, Liozon, E, Herrmann, F, et al. Routine vs extensive malignancy search for adult dermatomyositis and polymyositis: a study of 40 patients. Arch Dermatol 2002; 138:885.
  50. Provost, TT, Flynn, JA. Dermatomyositis. In: Cutaneous Medicine, Provost, TT, Flynn, JA (Eds). Hamilton, Ontario, B.C. Decker Inc, 2001, p. 82-103.
  51. Carlson KJ, Skates SJ, Singer DE. Screening for ovarian cancer. Ann Intern Med 1994; 121: 124-132.
Share
Ν. Γαλανόπουλος1, Κ. Αμαραντίδης2, Π. Πειχαμπέρης3 1. Ρευματολογικό Εξωτερικό Ιατρείο ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης 2. Πανεπιστημιακή ογκολογική Κλινική ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης 3. Κρατική Παθολογική Κλινική ΠΓΝ Αλεξανδρούπολης
Εκτυπώστε το άρθρο Email This Post Post2PDF

web design

WebOlution